Kahve içtim telveli, Aklımdan ettin beni !..

Kahvemin köpüklü olması için ne yapmalıyım ? Neden benim kahvem köpüklü olmuyo anne ! " diyen tüm genç kızlar ile yeni keşfettiğim bi püf noktasını paylaşmak istiyorum. Kamu spotu gibi bi giriş yaptığıma göre sadede gelebilirim.

 Dışarda kahve içmek her zaman çok hoşuma gitmişdir, nedense hep evdekinden daha lezzetli gibi gelir, bi de o "manda batmaz" köpüğüde var tabi, çay ile de çok aram olmayınca ne zaman dışarda bi yere çay içmeye otursak ben kahve isterim, işte böylede bi gıcığım neyse efendim konuyu sulandırmadan mevzuya geleyim, son zamanlarda dışarda içtiğim kahveleri dikkat ile inceledim vee bi sonuca vardım şöyle ki; kahvenizi bitirdiğinizde fincanınızın nerdeyse üçte biri telveyle dolu olarak kalıyo. Ben evde kahve yaparken paketin üstünde yazdığı üzre bir fincan için bir kaşık kahve koyardım bugün gözlemlerime dayanaraktan kahve miktarını arttırdım ve bir fincan için neredeyse iki kaşık kahve koydum. Vee sonuuuç kahvem dışarda içtiğim kahveler gibi yoğun bi kıvama sahip oldu ve tabii köpüğü epey dolgundu, böylece kahve miktarını arttırınca yoğunlaşan kahve, daha çok köpük tuttu ve köpük dağılmadı.

 Köpüklü kahve yapmanın yolunu bulmuş olsamda.

 Ben yine de İstanbul' a gidersem şuraya gitmek;

Malta Köşkü İstanbul

Ve şekerli bi kahve söyleyip boğaz manzarasına karşı hüpürdete hüpürdete içmek istiyorum.



Son olarak  Ayna grubunun yorumu ile şu kıbrıs türküsünü de buraya bırakıp kaçıyorum;

Sordum sarı çiçeğe..

Bazen kendimi, kalabalığın içinde yalnız, herkes bi yerlere aitken ben tek başınaymışım gibi hissediyorum. Farkedilmeyen, farkedilse de aldırış edilmeyen, hatta belki garipsenen şu sarı çiçek gibi;

Fotoğrafı geçen sene çekmiştim çekerken de şu sarı çiçeği kendime benzetmişdim, fotoğraflara bakarken rastlayınca, o gün hissettiklerimi hatırladım. Sarı çiçekleri farkedin olurmu, sarı çiçekleride sevin.

Uslu çocuk !

Çocukken çok uslu bir çocuktum, gerçekten çok usluydum hani şu yaramazlığı ile değil usluluğu ile sizin aklınızı oynatan tiplerden.

Koşmazdım, koşmayı bilmezdim ki ama sakardım düz yolda yürürken düşerdim.

 Çimenlere oturmaz, toz, toprak ile oynamazdım titizdim, titizliğin nirvanasındaydım resmen ama ne zaman dışarda bişeyler yesek meyve suyunu mutlaka üstüme dökerdim tabi ardından okkalı bir fırça yerdim öyle ki artık annem bilerek yaptığımı düşünmeye başlamıştı. Dedim ya sakardım.

Park, piknik, çayır, çimen vesaire ile uzaktan yakından alakam yoktu sevmezdim gitmek de istemezdim. Annemin anlattığına göre bebekken bile beni parka götürdüğünde ağlar, ne kaydırağa ne salıncağa binmek istemezmişim.

İlk kez okula başladığımda seksek oynamış ilk defa bisiklete altı yaşımda binmiştim. Yakan topta ilk vurulan ben olurdum, voleybolda da ilk sette bi yerimi incitir oyunun kalanını ponpon kızlar gibi sahanın kenarından tezahürat yaparak izlerdim.


Şimdi değiştim hala sakarım evet, ama artık uslu değilim. Hala titiz sayılırım ama eskisi kadar değil. Parklardan hala hoşlanmasamda ( ama çok kalabalık napıyım ), pikniğe gitmeyi çayırlarda gezip dolaşmayı kendimi çiçek toplarken kaybedip unutmayı çok seviyorum.


Bana garip garip bakanlara aldırmadan çiçekleri sevip okşayıp fotoğraf çekiyorum ;

Çayır, çimen gezip, yürüyüp çiçek topluyorum ;

Artık bi bisikletim yok, keşke olsa. Şunun gibi bi tane mesela, tamam bu bana biraz küçük biliyorum ;

 Ve son olarak .

voleybolda hala berbatım.

Bu arada arkada uzanan amcanın keyfi de kimse de yok.

Ne zaman yirmi oldum ?

Marttı nisandı, yazdı bahardı derken mayıs ayı geldi çattı mayıs ayıyla birlikte doğum günümde geldi tabi, evvelsi gün doğum günümdü. Yirmi oldum diye heralde çoğu kişi unuttu yada ´amannn kocaman kız oldu daha mı doğum gününü tebrik edicez´ deyip takmamışta olabilirler neyse efenim günahlarını almayayım. Herşeye rağmen ben kendi kendime mutlu mesud takıldım. Ama sonra karar verdim ben bu yirmiyi ikiye böldüreyim on olsun dedim zira benim ruhum bu yaşın ancak yarısını kaldırabilirdi bozdurup bozdurup kullanırım artık. Yirmiyi çoktan geçenlere yirmi olanlara ah bi yirmi olsam diyenlere selam olsun..

Kaçsam bırakıp..

Bazen kaçıp bırakmak istiyorum.

Kimseden değil kendimden kaçmak.

Kalbimi..

Bırakıp tenha bir köşeye

Yada koyup bi pakete uzaklara yollamak istiyorum ..

Kalbimle birlikte bütün korkularımı, endişelerimi .

Yazıyoor ! ! ! yazıyoor ! ! !

                       Yazıyor.. 

Ev kızı Süpürgelicadı daha fazla dayanamadı veeee!!! kendi kendine konuşmaktansa, sevdiği şeyleri kıyıya köşeye yazıp not almaktansa, hayallerini gerçekleştirmeyip sonrasında pişman olmaktansa Bismillah deyip klavyenin başına oturdu. Bir garip ev kızı Süpürgelicadı neler yapar, nerelere gider, neleri sever, kime kızar, neye üzülür, neleri sever, başına neler gelir, yazmaya karar verdi.